Membrany w płynie – jak naprawić balkon i taras?

Hydroizolacja tarasu czy balkonu ma na celu jego zabezpieczenie przed działaniem niekorzystnych zjawisk atmosferycznych. Źle odprowadzana, wnikająca w zakamarki deszczówka powoduje zawilgacanie oraz stopniową degradację posadzki i przylegających do niej ścian. Rozwija się pleśń, w następnym etapie pojawią się pęknięcia, wybrzuszenia, betonowa wylewka rozwarstwia się i kruszy, zniszczeniu mogą ulec też płytki lub deski tarasowe.

Aby nie dopuścić do takiej sytuacji, należy już na etapie budowy domu zadbać o prawidłowe wykonanie warstwy hydroizolacyjnej. Jeśli jednak przyjdzie nam zmierzyć się z naprawą zaistniałej szkody, warto sięgnąć po nowoczesną izolację w płynie. Rozwiązania tego typu wypierają obecnie tradycyjne materiały hydroizolacyjne. Płynna membrana (nazywana też folią lub gumą) doskonale wiąże się z niemal każdym podłożem, wypełnia pęknięcia, jest odporna zarówno na grzyby, jak i pleśnie.

Specyfika membrany hydroizolacyjnej

Membrany izolacyjne to stosowane w budownictwie preparaty na bazie żywic poliuretanowych, wzbogacone o środki uszlachetniające. Są nietoksyczne, wodorozcieńczalne, nie zawierają rozpuszczalników, charakteryzują się dużą przyczepnością. Umożliwiają uszczelnienie posadzek oraz miejsc styku podłogi ze ścianą, poprzez utworzenie na ich powierzchni elastycznej, wodoszczelnej, bezspoinowej powłoki, nieobciążającej podłoża. Są ponadto odporne mechanicznie i chemicznie.

Płynne membrany, jako system ochrony przeciwwilgociowej, były już wcześniej stosowane do izolacji łazienek, kuchni oraz innych pomieszczeń narażonych na występowanie wilgoci. Obecnie wzbogacono je o specjalne dodatki, umożliwiające wykorzystanie także na zewnątrz. Dzięki nim stały się odporne na mróz, skutecznie zabezpieczając podłoże i zmniejszając ryzyko jego pękania pod wpływem oddziaływania wody.

Tego typu hydroizolacje są dostępne w formie gotowej do użycia. Można je aplikować na beton, wylewki cementowe i cementowo-wapienne, ściany z ceramiki, bloczków gipsowych, betonu komórkowego oraz na tynki cementowo-wapienne. Folia w płynie nie powinna być tylko stosowana na powierzchniach z drewna lub wykonanych z materiałów drewnopochodnych.

W przypadku remontu tarasu lub balkonu aplikowaną powłokę można dodatkowo wzmocnić poprzez zatopienie specjalnej geowłókniny na całej uszczelnianej powierzchni. Hydroizolacja dobrze współpracuje również z matami uszczelniającymi. Po wyschnięciu nałożona warstwa staje się elastyczna, nieprzepuszczalna i odporna na uszkodzenia mechaniczne. W zależności od rodzaju preparatu i potrzeb użytkownika, nałożoną hydroizolację można pozostawić jako ostateczną warstwę wykończającą posadzkę lub przykryć glazurą, terakotą, ewentualnie ułożyć na niej konstrukcję z desek tarasowych. Istotny jest fakt, że po nałożeniu membrana jest otwarta dyfuzyjnie, co umożliwia odparowanie pozostałej w podłożu wilgoci (nie zostanie ona zamknięta w konstrukcji).

Oprócz tarasów i balkonów płynna membrana może być też wykorzystana jako hydroizolacja pod terakotę lub gres na ganku, w altanie ogrodowej oraz garażu. Preparat może występować w wersji z lub bez ochrony przed promieniami UV (przeznaczony do powierzchni nienarażonych na ekspozycję światła).

Folie w płynie dostępne są również w wersjach umożliwiających wykonanie odpornej mechanicznie posadzki, po której można chodzić. Do jej wykończenia używa się wtedy dekoracyjnych płatków lub barwionych piasków kwarcowych, które wtapia się w wierzchnią warstwę izolacji przed jej zaschnięciem.

Ważne właściwości folii w płynie

Przed zakupem hydroizolacji w płynie na taras lub balkon, należy zwrócić uwagę na następujące jej właściwości:

• na jakie podłoża można nanosić preparat,
• czy wymagany jest dedykowany grunt, włóknina oraz taśma uszczelniająca,
• czy jest odporny na działanie niskich i wysokich temperatur,
• czas schnięcia – jak szybko będzie można nakładać kolejne warstwy,
• wydajność – ile kilogramów preparatu należy zużyć na 1 m2 powierzchni, jaki rodzaj opakowania wybrać.

Aplikacja folii w płynie

Hydroizolacja tarasu lub balkonu za pomocą folii w płynie jest łatwa do wykonania. Izolowana nawierzchnia musi być wysuszona, pozbawiona niezwiązanych z podłożem elementów, odkurzona, odtłuszczona i zagruntowana (np. za pomocą epoksydowego gruntu sczepnego). Wszystkie nierówności na powierzchni powinny być dokładnie usunięte, szczeliny oraz ubytki należy uzupełnić i naprawić przed aplikacją gruntu.

Środka hydroizolacyjnego zwykle nie trzeba przygotowywać, po otwarciu opakowania i wymieszaniu mieszadłem wolnoobrotowym można natychmiast rozpocząć nakładanie. Aplikacja membrany polega na rozprowadzeniu środka na powierzchni tarasu lub balkonu w dwóch warstwach, za pomocą wałka, dużego pędzla, pacy lub metodą natryskową (wybór narzędzia zależy od rodzaju i gęstości nakładanej masy).

Zaczynamy od naroży oraz miejsc połączenia tarasu ze ścianą, którą przed rozpoczęciem prac zabezpieczamy taśmą odcinającą. Naroża można dodatkowo wzmocnić za pomocą specjalnej taśmy do zbrojenia lub geowłókniny. W takim przypadku po nałożeniu pierwszej warstwy hydroizolacji, wtapiamy i dociskamy geowłókninę, a następnie aplikujemy kolejną warstwę środka.

Połączenie posadzki ze ścianami można także zabezpieczyć uszczelniaczem poliuretanowym. Następnie aplikujemy membranę na pozostałą powierzchnię tarasu. Aby uzyskać pełną ochronę podłoża, nanosimy ją dwukrotnie. Drugą warstwę aplikujemy w poprzek do kierunku malowania pierwszej (metoda krzyżowa). W celu wzmocnienia nakładanej powłoki użyć można geowłókniny.

Wydajność folii w płynie podawana jest przez producenta na opakowaniu. Grubość pojedynczej warstwy izolacji powinna wynosić ok. 1–2 mm. Kontrolujemy ją poprzez ilość zużytego materiału (ok. 2 kg na m² powierzchni). Czas pełnego schnięcia w temperaturze 20°C wynosi ok. 3–6 godz. (zależy od konkretnego produktu oraz panujących warunków atmosferycznych), szczegółowe informacje znajdziemy na etykiecie.

Po pełnym wyschnięciu i związaniu (zazwyczaj trwa to 24 godz.) możemy ułożyć na membranie ostateczny materiał wykończeniowy. Wykańczając taras płytkami, do ich przyklejania należy używać kleju klasy C2 o podwyższonej przyczepności (przeznaczonego do trudnych powierzchni). W przypadku wykańczania tarasu deską tarasową, sztuczną trawą lub płytkami wentylowanymi, na membranie można ułożyć dodatkową warstwę geowłókniny.

Gdy nakładamy hydroizolację bezpośrednio na stare płytki ceramiczne, należy się upewnić, że są one dobrze związane z podłożem. Połączenie podłogi ze ścianami wykonujemy tak samo, jak opisano wyżej. Aplikując płynną membranę na terakotę lub gres, można na całej powierzchni zatopić warstwę wzmacniającej geowłókniny.

Wybierając płynną hydroizolację, dobrze jest zwrócić uwagę na jej producenta. Najtańsze folie mają często gorsze parametry izolacyjne oraz są bardziej wodniste, co utrudnia prawidłową aplikację. Najlepiej jest postawić na produkty znanych marek, oferujących preparaty dobrej jakości. Co prawda wiązać się to będzie z większym wydatkiem, ale będziemy mieli pewność, że utworzona bariera hydroizolacyjna przetrwa nienaruszona wiele lat.

Zalety płynnej hydroizolacji

• Łatwa, szybka aplikacja wałkiem lub pędzlem.
• Doskonała przyczepność do większości podłoży.
• Umożliwia hydroizolację poziomych i pionowych powierzchni.
• Tworzy wytrzymałą, elastyczną warstwę bez spoin, mostkuje pęknięcia.
• Szybko wysycha, jest odporna na zmienną temperaturę i promieniowanie UV.
• Nietoksyczna, przyjazna dla środowiska.
• Dobrze wiąże się z różnego rodzaju klejami oraz zaprawami do terakoty i glazury.
• Jest odporna na substancje chemiczne, hydrolizę oraz mikroorganizmy.
• Daje możliwość ozdobnego wykończenia powierzchni.

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!